تاریخچه ی گاث؛ گاث از کجا شکل گرفت؟

ساب کالچر گاثیک به عنوان یکی از جنبش‌های فرهنگی و هنری قابل توجه در دهه‌های اخیر به شمار می‌رود. این جنبش که برخی از مفاهیم آن شامل موسیقی، هنر، ادبیات و فیلم است، از یک جامعه فرعی تشکیل شده است که معمولاً به عنوان “گاتیک‌ها” شناخته می‌شوند. در این جامعه، ارزش‌هایی مانند غم، تاریکی، تخیلات غیرطبیعی و مرگ به‌عنوان عناصر اصلی در آثار هنری و ادبی به‌کار گرفته می‌شوند. در این مقاله، به بررسی تعریف و تاریخچه ساب کالچر گاتیک و نقش موسیقی در آن پرداخته شده است.

منظور از گاث یا گوتیک، یک ساب کالچر است که در دهه 1980 شکل گرفت. این گروه شامل نوجوانان و جوانان بود و یک ژانر خاصی از موسیقی، فشن و ظاهر را پذیرفت که با مضامین هنر و ادبیات گاتیک از دوره‌های گذشته سازگار بود. عبارات “گوتیک” یا “گاثیک” برای توصیف خود به کار برده می‌شدند.

ساب کالچر گاثیک، یک گروه افراد است که از طریق ایدئولوژی‌ها، ارزش‌ها و علایق خاص خود، شناخته می‌شوند. مردمی که به عنوان گوتیک شناخته می‌شوند، اغلب در موسیقی و فشن سلیقه مشترکی دارند و از اینکه خود را متفاوت از فرهنگ اصلی و جا افتاده نشان می‌دهند، افتخار می‌کنند. برخی افراد دارای نگرشی منفی نسبت به مردم گوتیک هستند و تصور می‌کنند که آنها فقط مشکی می‌پوشند و افسرده هستند. اما این فرضیات اغلب نادرست و بر اساس کلیشه‌های ناصحیحی استوار هستند.

چه زمانی جنبش فرهنگی گاتیک شکل گرفت؟

در اوایل دهه ۱۹۸۰، جنبش فرهنگی ساب‌کالچر گاتیک در انگلستان شکل گرفت. این جنبش مرتبط با یک ژانر خاص موسیقی بود که از پانک راک تکامل یافته بود و شامل سبک‌هایی همچون راک گاتیک، دث راک و موج سرد بود. طرفداران این جنبش خود را به عنوان افرادی ضدفرهنگ معرفی می‌کردند که ارزش‌هایشان با آزادی بیان و آزاداندیشی سازگار است. برخی پژوهشگران معتقدند که جنبش گاتیک به عنوان پاسخی به مد شیک و درخشان دهه ۱۹۷۰ شکل گرفته بود. این جنبش فرهنگی، با نمایشی تاریک، آرام و سرکش، ارزش داشت و با ولخرجی، زیاده‌روی و سرزندگی دهه ۱۹۸۰ از فرهنگ اصلی متمایز بود. همچنان در سال ۲۰۲۳، ساب‌کالچر گاتیک وجود دارد و تأثیرگذاری آن در فرهنگ جهانی قابل مشاهده است. افرادی که با افتخار خود را گاتیک می‌دانند، هنوز هم وجود دارند و از آن استقبال می‌کنند، اما این جنبش فرهنگی بیشتر از یک جریان موسیقیایی بوده و در بسیاری از حوزه‌های هنری و فرهنگی تأثیرگذاری داشته است.

مردم گاث

امروزه درباره مردم گات (Goth) کلیشه‌های زیادی وجود دارد. برخی معتقدند که این افراد درونگرا هستند و احساسات خود را درون خود نگه می‌دارند، در حالی که دیگران این گروه را به عنوان افرادی افسرده و مشتاق مرگ توصیف می‌کنند. اما مردم گات ممکن است با هر یک از این توصیفات متفاوت مطابقت داشته باشند و ویژگی‌هایی همچون اجتماعی بودن، شادی، خلاقیت، روشنفکری و خوش‌بینی نیز در آنها مشاهده شود. استفاده از کلیشه‌ها درباره مردم گات (یا هر گروه دیگر) کاری ناقص و نامسئولانه است.

مردم گات می‌توانند به همان اندازه سایر گروه‌های مختلف از مردم، خاص و متمایز باشند. در حوزه هنر و ادبیات، کلمه “گاتیک” (Gothic) به دهه ۱۷۰۰ و ۱۸۰۰ برمی‌گردد و برای توصیف سبکی از هنر و ادبیات با موضوعاتی مانند رمانتیسم، قرون وسطی و سبک‌های هنری ادواردی و ویکتوریایی استفاده می‌شد. در این سبک، موضوعاتی همچون غم و اندوه، نارضایتی و مرگ با تمرکز بر احساسات و تخیلات مردم به تصویر کشیده می‌شد و شامل وجود ماوراء طبیعی و تاریکی بود.

موسیقی گاث

بخش مهمی از ساب کالچر گاث، موسیقی گاث است و برخی حتی ادعا می کنند که این موسیقی ساب کالچر گاث را به وجود آورده است. به عنوان مثال، اهنگ “Bela Lugosi’s Dead” که توسط بائوهوس در سال 1979 در انگلستان تولید شد، گفته می شود که جرقه ای برای پیدایش ساب کالچر گاث بوده است. آهنگ های دیگری که با آغاز ساب کالچر گاثیک مرتبط هستند، شامل “The Ubiquitous Mr. Lovegrove”، “Passion of Lovers” و “Spirit” هستند.

سوزی سو، خواننده بند “سوزی اند د بَنشیز” (Siouxsie and the Banshees)، اولین کسی بود که برای توصیف موسیقی خود از اصطلاح گاث استفاده کرد. این کار سوزی باعث رایج شدن این اصطلاح در انگلستان، جایی که گروه منشا گرفت، شد و محبوبیت این اصطلاح در رسانه های موسیقی انگلیسی گسترش یافت. ساب کالچر گاث هنوز در حال رشد است و ارتباط آن با موسیقی همچنان قوی است.

نتیجه‌گیری

با توجه به بررسی انجام‌شده، می‌توان نتیجه گرفت که ساب کالچر گاتیک به‌عنوان یکی از جنبش‌های فرهنگی و هنری مهم و تأثیرگذار در دهه‌های اخیر، همچنان ادامه دارد. این جنبش نه‌تنها به‌عنوان یک فرعی از فرهنگ جهانی، بلکه به‌عنوان یک راه‌بردار برای ایجاد تنوع در فرهنگ و هنر شناخته می‌شود. موسیقی گاتیک نیز به‌عنوان بخشی از این جنبش، همچنان دارای شاخصیت خاصی است که با استفاده از عناصری همچون غم، تاریکی و تخیلات غیرطبیعی، مخاطبان خود را جذب می‌کند.